11 مهر لعنتی

11 مهر 1393

قلم در میان انگشتانم میلغزد و شاهین اندیشه ام در پرواز با نگاهی تیز بر بال طاووس خاطرات

مینگارد ..اما چه نگاشتن و نگارشی/.نگارشی که بوی جدای میدهد و داغ فراق دوست را خبر دار

میسازد .کنون که از پیشم رفته ای نمیدانم چکار کنم .هنوز هم امید دارم که برگردی .نمیدونم

کدوم دست بی مروتی تو رو از من جدا کرد و غم نبودنت را بر دلم گذاشت .آری کنون ماه ها

میگذرد از آخرین روزی که صبحش تو رو بغل کردم و به مدرسه رفتم و دیگه از اون موقع تو رو

ندیدم .اول فک کردم با یکی از پسرهای محل رفتی برای گشت و گذار مثل گذشته و برمیگردی

باز ولی وقتی چند روز از نیومدنت گذشت و نیامدی فهمیدم که دیگر برگشتنی در کار نیست .

هرچند که بهم گفتند که امکان بازگشتت هست ..مخملم گربه نازم .عزیزم اکنون یکسال شده که

دیگر تو رو ندیدم و جای خالی ات احساس میشه .تویی که هر وقت از مدرسه بر میگشتم از سر

کوچه میو میو کنان دنبالم میومدی .بمیرم برات که نمیدونم کجا هستی و چی میخوری .نمیدونم

کی تو رو از من جدا کرد هرچند خیلی به همسایه بد ذاتمون شک دارم .به هر حال عزیزم منتظرم

هنوز و امید دارم که بار دیگه برگردی پیش خودم .یک بسته گوشت چرخ کرده وقتی برگردی بهت

میدم تا مشقت جویدنش را نداشته باشی .بیست هزار تومن نذرت کردم و پنجاه هزارتومن به کسی

که فقط بگه کجا تو رو دیده تا بیام دنبالت .بچه هایت رو به خوبی بزرگ کردم .دخترت عروسی کرده

و الان دوتا بچه زیبا برایم اورده ..نوه هایت یکیشون شبیه توست .عزیزم برگرد زود منتظرتم

عکست رو همه بچه های مدرسه دارند..دختر ناز و زیبایم برگرد

یازده مهر 1376

ساعت چهار و نیم صبح بود که از بالای پشت بام خانه پدری که مشرف به خیابان اصلی هست

رفتنت را دیدم .در عقب ماشین بنز زردرنگ 220 برادرت نشسته بودی وکنار شیشه تا منو که

اون شب تا صبح بیدار بودم ببینی .الان وقتی فکرش رو میکنم  میبینم کاش با خیال راحت

خوابیده بودم و تو بی وفا رو که شش سال از روزهای زیبای عمرم را بپایت حروم کردم نمیدیدم

.کاش از اول نمیدیدمت .تویی که منو به سفر خارج رفتن فروختی .کو اون دوست داشتن هایت ؟

کو ان همه حرف شیرین که پشت تلفن بهم میزدی.کو ان وعده های ساعت یک شب در خونه تون

که فقط در باز کنی و بخندی و بری تو همین ..کو اون حرفهای شیرینی که بهم میزدی که چکار

کنیم و چطور زندگی کنیم که همه حسرت بخورن .یازده مهر رفتی  و تنها سه ماه بعدش بهم

زنگ زدی و ابراز پشیمانی کردی و گفتی حاضری برگردی و طلاق بگیری .گفتی که پشیمانی  شدید

.گفتی که حالا قدرم رو میدونی .نمیدونم شاید این حرفت هم مثل همه حرفهای گذشت ات دروغ

بود .اری یازده مهر رفتی و شش سال خاطره و عشق من رو زیر پا له کردی .هرگز نمیبخشمت چون

در حقت بدی نکردم .چون برایت رفیق بودم .نامردی نکردم .خیانت نکردم دوستانت همه خواهان

رابطه با من بودن ولی خودت دیدی که به هیچ عنوان در حقت نامردی نکردم .هرجا هستی باش .

اما بدون زندگی منو نابود کردی .الانم به اندازه ای که از رفتن گربه عزیزم مخمل ناراحتم سر

سوزنی بخاطر رفتنت ناراحت نیستم .چون اون که حیوون بود تا دم اخر منو رها نکرد ولی تو چی ؟

تو از اون هم پست تر بودی ..نامرد